معرفی

حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمد جواد تدین نژاد؛ عارف و عالم نستوده به سال 1280 هجری شمسی، در دارالمؤمنین؛ دزفول دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارشان مرحوم ملا یعقوب، که خود از مشاهیر بنام و اهل منبر دزفول بود وی را از همان آوان جوانی تحت تربیت خویش قرار داد و از ایشان درخواست نمود؛ که به منظور ادامه‌ی تحصیل، راهی عتبات عالیات گردد.

اساتیدبرجسته

آن مرحوم پس از مدتی تحصیل در دارالعلم نجف اشرف، به دزفول مراجعت نمود. ایشان همچنین در دزفول از محضر ملا حسنقلی شیشه‌گر، آقا شیخ میرزا انصاری، آیت‌الله شیخ عبدالحسین عاملی بهاء الدینی و آیت الله شیخ محمّدعلی معزی کسب فیض و تلمذ کرده بود و در دوران زندگی پر بارش با علمای بزرگ معاصرش چون آیات عظام سید اسدالله نبوی، میرزا محمّدعلی معزی و سیّد محمّدعلی نجفی… محشور بود.

ایشان نسبت به علما و مشایخ بخصوص سادات ارادت می ورزید و پیش می‌آمد دست سادات را می بوسید.

محل سخنرانی و اقامه نماز در دزفول

وی ابتدا در مسجد صاحب الزمان(عج) جنوبی و سپس در مسجد دروازه محله قلعه اقامۀ نماز می‌کرد.

تحصیلات و تخصص‌ها

ایشان به علوم مختلف حوزوی، از جمله: صرف، نحو، معانی، بیان، فلسفه، منطقه، حکمت و نجوم آشنایی کاملی داشت. در سرودن اشعار به زبان فارسی و عربی مسلط بود. و غالب اشعارش در مدح و منقبت و مراثی اهل بیت (ع) بود.

رحلت و محل تدفین

آن مرحوم در چهارم آبان سال 1369 هجری شمسی بعد از 89 سال عمر با برکت دیده از جهان فرو بست و در مقبرۀ خانوادگی در بقعۀ متبرکۀ محمّد بن جعفر مدفون گشت.

تألیفات ایشان

کتاب جامع المطالب و تذکره مرآت الواعظین

متأسفانه غالب اشعار آن مرحوم و کتاب های نفیس ایشان، در جریان جنگ تحمیلی و در اثر پرتاب موشک، از بین رفت. مرحوم تدین نژاد، علاوه بر مراتب و درجات ممتاز علمی در دزفول، در صفای باطن و تهذیب نفس و کسب مکارم اخلاق نمونه و زبانزد بود.

نمونه اشعار

به عنوان نمونه، ابیاتی از ایشان در مدح و منقبت قائم آل محمد حضرت مهدی موعود عج الله تعالی فرجه

صاحب الزمان خلیفه ی رحمان تویی تویی
شاه جهان مبیّن قرآن تویی تویی

دارورِسان به درد مریضان شها تویی
منزل رسان بکوی محبان تویی تویی

هم کشتی نجاتی و هم بحر رحمتی
هم ناخدای ساحل عرفان تویی تویی

مستقبلی ز ماضی و حالی به اهل دل
فاعل به حکم و مصدر ایمان تویی تویی

ماهیت و وجود ز یمن تو مفتخر
واجب نما به سکوت امکان تویی تویی

از کم و کیف و صورت معنی خلاصه‌ای
اعراض را تو مظهر و اعیان تویی تویی

والشمس و الضحی ئی و والفجر والقمر
سرّ عیان و معنی فرقان تویی تویی

راه نجات گم شدگان دیار غم
خضر ره هدایت نیکان تویی تویی

حیران و سرشکسته و خاموش مانده‌ایم
کهف‌النجات مهر فروزان تویی تویی

موج بلا و طفل یتیم و شب سیه
فُلک نجات و باب یتیمان تویی تویی

خورشید روز رحمت و شمع شب وصال
جان جهان حقیقت ایمان تویی تویی

طور شب تجلّی و موسای اهل دل
مشکاة و نور و کوکب و کیهان تویی تویی

هم حجّت زمینی و هم نور آسمان
سکّان ارض و عالم امکان تویی تویی

فیّاض و مستفیضی از حق به ما خلق
بی شبهه فیض و رحمت رحمان تویی تویی

تو رهنمای خضری و نور کف کلیم
قدیس نفس به عیسی گردان تویی تویی

از شش جهت تو وافق و بر هر چه حاکمی
از هر سه رسته نفخه ی یزدان تویی تویی

جوینده ای بنام تدین کجا رود
جز در گهت که ملجاء خوبان تویی تویی

در وصف حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه‌السلام

آیت النفس و آفاق حسین است حسین

جلوه اوّل عشاق حسین است حسین

رحمت واسعه فیض حق و باب نجـات

به یقین دان که حسین است حسین

حکمت و سرّ و یم رحمت و نورانی کون

چار مرآت جمالند هم از نام حسین

بخدا گر ز خدا واسطه قرب خدا

هست آن شخص حسین است حسین

منبع:

تدین نژاد، محمّدجواد. تذکره مرآت الواعظین. به اهتمام محمّدحسین حکمت فر.