درج مطلب برای نخستین بار،
دستنوشته شهید سیدرضا پورموسوی در خصوص محرم و عاشقان حسینی
محرم است زمانِ چکیدن از ابرِ سرخ جامه،
خون ، شرم و حیاست بر سرخیِ خون شقایقان را
هنگامه بیقراریِ قلبِ دلباختگانِ شوریده دل حسینی است
و اینک دلِ دل زِندگان، در ظلال نامِ حسین آرام نگیرد
و دلخانه ی دل مردگان، بی نوا از نوای جانسوز و دلخراش نینوای حسین است
دلی که با ذکر حسین گریان نگردد و نشکند مباد و یا علی الظاهر به عزایش تعزیهای برپا نگردد.
اینک خدای ای خالق کرب و بلا ، ای صاحب فیض و عطا بر ما بنما که بعد از حسین عشق به کدامین کوی ورزیم
و بندیم دل به کدامین یار
که را باشد توان و صبر از مفارقتِ حسین
از آتش و شور حسین، محبت ، در تاریک دلِ ما مشتعل گشته است و منکسر،
خود بر ما مرحمتی بفرما
تا به کِی اندر بیابان سوی تو باید گذشت
از میانِ رودِ خون، بی دست و پا باید گذشت
ذکرِ ادرکنی اخایم را بگو لبیک بیا
چونکه این دم باز نآمد عمر نیز باید گذشت